🐕 Pieśń O Rolandzie Opracowanie Do Matury

Czytaj dalej: Pieśń o Rolandzie - streszczenie. Ostatnia aktualizacja: 2022-08-11 20:23:59. Opracowanie stanowi utwór w rozumieniu Ustawy 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wszelkie prawa autorskie przysługują poezja.org. Dalsze rozpowszechnianie utworu możliwe tylko za zgodą redakcji. Pieśń o Rolandzie (fragmenty) - matura 2024 Czytanie lektur pozwala przygotować się odpowiednio do matury , ale także rozwinąć swoje umiejętności analizy i interpretacji różnych dzieł. To właśnie na podstawie lektur szkolnych w dużej mierze układane są pytania maturalne na egzamin z języka polskiego. Pieśń o Rolandzie), w renesansie do najwybitniejszych realizacji gatunku należała Jerozolima wyzwolona Tassa i Orland szalony Ariosta. Również polscy twórcy odwoływali się do tego gatunku (m.in. Wacław Potocki Wojna chocimska, I. Krasicki Monachomachia). Tegoroczni maturzyści mogą powoli zaczynać naukę do jednego z najważniejszych egzaminów w ich życiu. "Pieśń o Rolandzie" (fragmenty) Egzamin z języka angielskiego skończył się Pierwotna wersja utworu wzbogacona została o pieśni: wielkanocną i pasyjną oraz litanie do różnych świętych. Autorstwo i data powstania pieśni wywołują do dzisiaj spory wśród krytyków. Według Jana Długosza Bogurodzica śpiewana była jako pieśń bojowa pod Grunwaldem (1410), miała być także pierwszym koronacyjnym hymnem Pieśń o Rolandzie - Streszczenie. ( Lektury szkoła średnia ) "Zadawaj pytania, pomagaj innym, zdobywaj nagrody!" Sprawdź. Pieśń o Rolandzie. Karol Wielki od siedmiu lat toczył walki z Saracenami na terytorium Hiszpanii, jedyne co mu pozostało to pokonać króla Saragossy – Marysla. Marsyl był muzułmaninem, ale bywało, że modlił W Pieśni o Rolandzie znaleźć możemy właśnie takie podstawowe, charakterystyczne dla literatury średniowiecznej wzorce. Roland (zwłaszcza; ale i jego przyjaciel Oliwier i inni walczący z nimi w jednym szeregu Francuzi) jest wzorem rycerza. Wzorzec władcy uosabia postać Karola Wielkiego. Epizodycznie pojawia się też wzorzec damy Pieśń o Rolandzie. Wzór ry­ce­rza ide­al­ne­go. Omów za­gad­nie­nie na pod­sta­wie zna­nych Ci frag­men­tów Pie­śni o Ro­lan­dzie. W swo­jej od­po­wie­dzi uwzględ­nij rów­nież wy­bra­ny kon­tekst. Średniowieczny etos rycerski. Omów zagadnienie na podstawie znanych Ci fragmentów Pieśni o Rolandzie. Bohaterowie. Hrabia Roland - jeden z najdzielniejszych rycerzy Karola Wielkiego, jego siostrzeniec i główny bohater poematu (dokładną charakterystykę rycerza znajdziesz na str. 161-162). Średniowiecze trwało w Europie ponad 11 stuleci. Koniec epoki wiąże się najczęściej z trzema wydarzeniami: rewolucyjnym wynalezieniem druku (Gutenberg) w 1450r., upadek Konstantynopola w 1453 (Bizancjum) i odkryciem Ameryki przez Krzysztofa Kolumba 1 1492. W epoce tej można wyodrębnić trzy okresy: 1. wczesnego średniowiecza (V – X w.) Podobnie w "Cydzie" i w "Rycerzach okrągłego stołu". Utwory te są układane w cykle ("Pieśń o Rolandzie" należy do cyklu "Pieśni Karolingów", występuje tam świat ziemski i pozaziemski, lecz bogów greckich zastąpił autor Bogiem chrześcijańskim) styl patetyczny, podporządkowany doniosłej treści. Niektórzy twierdzą, że „Legenda o królu Arturze i rycerzach Okrągłego Stołu” bierze swój początek właśnie z podań o Rolandzie. W „Pieśni o Rolandzie” nie odnajdujemy zbyt wielu opisów wyglądu jej głównego bohatera. Można jednak przypuszczać, że musiał on posiadać nienaganną sylwetkę. Wojownicy zawsze są silni, a NuR1wF4. Geneza i problem autorstwa dzieła Utwór opowiada o wyprawie Karola Wielkiego – króla Franków do Hiszpanii w 778 roku, jego zwycięstwie nad poganami oraz zdradzie, jakiej dopuścił się Ganelon – ojczym Rolanda. Takie wydarzenie miało miejsce w rzeczywistości w VIII wieku. Owa wyprawa miała na celu zdobycie Saragossy, opanowanej wówczas przez niewiernych. Tylna straż wyprawy została napadnięta przez górali baskijskich w wąwozie Roncevaux. Mimo dzielnej obrony, rycerze... więcejPortret Rolanda Roland prezentuje wzorzec idealnego rycerza. Pochodził on, według założeń modelu wzorowego rycerza, z hrabiowskiego rodu. Posiada wszystkie te cechy, które mają pozytywny wydźwięk. Są to m. in. odwaga, waleczność, oddanie władcy i szacunek dla niego, honor, troska o dobro kraju i współtowarzyszy, gotowość do poświęceń za wiarę. Jest on pobożnym patriotą, który miłuje Boga i swój kraj. Gotowy jest do walki w ich obronie a nawet do... więcejŚredniowieczne wzorce osobowe Ideał doskonałego rycerza. Ten wzorzec parenetyczny był w średniowieczu bardzo popularny. Idealny rycerz musiał spełniać szereg wymagań, jakie stawiała mu ówczesna kultura i obyczajowość. Przede wszystkim musiał być waleczny, odważny i szlachetny. W czasie bitwy nigdy nie uciekał z pola walki, choćby nawet przyszło mu zginąć; zawsze cenił wyżej chwalebną śmierć nad ucieczkę w czasie walki. Jego szlachetność przejawiała... więcejChanson de geste - wyjaśnienie pojęcia Pieśń o Rolandzie jest przykładem chanson de geste, czyli pieśni o czynie. Najstarsze zachowane chansons de geste pochodzą z XI i XII wieku. Pisane były w języku starofrancuskim lub staroprowansalskim, zazwyczaj wierszem dziesięciozgłoskowym. Tworzył on laisy, czyli większe części kompozycyjne. Gatunek ten należący do jednego z najstarszych w średniowieczu, ukazywał bohaterskie czyny postaci legendarnych, bądź też historycznych. W utworach... więcejScena śmierci Rolanda jako przykład ars moriendi Scena śmierci Rolanda, będąca jednocześnie główną sceną utworu, pokazuje w momencie tak ważnym dla całego dzieła szereg cech, jakie wykazywał bohater za życia. Roland, czując zbliżający się koniec, świadomie na miejsce swej śmierci wybiera wzgórze (nawiązanie do Biblijnej Golgoty, na której umarł Chrystus) i ma przy sobie tak ważne dla niego: miecz – Durendal, w głowicy zawierający relikwie oraz róg – symbol dowódcy.... więcej Episodes Listen later Mark as played Rate Download Go to podcast Share „Treny” Jana Kochanowskiego to tekst obowiązkowy pod wieloma względami. Jest to jeden z piękniejszych zbiorów w polskiej poezji. Ale przede wszystkim to zapis miłości ojcowskiej, rozpaczy po utracie ukochanego dziecka. "Treny" Kochanowskiego to próba mierzenia się z samym sobą w świetle żałoby i płaczu po bliskiej osobie, a także świadectwo pytań o sens świata, które zadaje sobie człowiek, kiedy ten świat wali mu się na głowę. Posłuchaj streszczenia i opracowania jednego z najważniejszych dzieł polskiej poezji. Listen Listen again Continue Playing... Listen later Missing episodes? Click here to refresh the feed. Listen later Mark as played Rate Download Go to podcast Share Renesans to czas odrodzenia idei antycznych, przemian religijnych i szczególnego zainteresowania człowiekiem. Renesans był z jednej strony okresem harmonijnego rozwoju ludzkości, z drugiej zaś epoką bardzo krytycznego namysłu nad instytucją Kościoła, miejscem człowieka w świecie czy zadaniami literatury. Posłuchaj podcastu i poznaj ramy czasowe, etymologię nazwy, założenia, literaturę i kontekst kulturowy epoki renesansu. Listen Listen again Continue Playing... Listen later Listen later Mark as played Rate Download Go to podcast Share Ta epoka w potocznym języku nie kojarzy się najlepiej. Średniowiecze jest rozumiane jako coś archaicznego, jako przeżytek, który nie ma racji bytu we współczesnym świecie. Nie jest to jednak do końca prawda. Bo skąd wzięły wszystkie potwory, duchy, obrazy rozkładających się ciał tak charakterystyczne dla niejednego współczesnego horroru filmowego? Źródeł tego typu przedstawień należy szukać właśnie w średniowieczu. Ta epoka ma do zaproponowania jednak dużo więcej. Z naszego podcastu dowiesz się między innymi, jak to naprawdę było z wyprawami krzyżowymi, kogo spotkał mistrz Polikarp i gdzie znajdują się najsłynniejsze średniowieczne budowle. Zacznijmy jednak od podstaw... Listen Listen again Continue Playing... Listen later Show more PIESN O ROLANDZIEPieśń o czynachGłównym przesłaniem piesni było szerzenie wiary chrześcijańskiej. Cesarz Karol (król Francji )wielki prowadzi wojne przeciwko Sracenom (poganom z Hiszpanii).Król pogan Marsyl z Saragossy chce zakończyć wojne i proponuje Karolowi zawarcie pokoju (wysyłają do Króla dwoch posłańców z gałązkami oliwnymi – które oznaczają pokojowe zamiary. złożył obietnice, że razem ze swoimi poddanymi przyjmą wiarę chrześcijańską jeśli Karol zawróci swoje wojska. Dodatkowo podaruje mu złoto, najlepsze woły a jako gwarancje, że dotrzyma słowa odda 20 zakładników ) Z całego otoczenia króla tylko Roland mu nie wierzy, jednak inni przekonali króla do przyjęcia propozycji Marsyla. Na ochotnika, który pojedzie do Saragossy z odpowiedzią Roland proponuje swojego ojczyma Galeona, który wpada w złość- wie jak niebezpieczne dostał zadanie. Uważa, że pasierb celowo wysłał go na pewną śmierć, jest to przyczyna zemsty jaką przysięga. W obozie wroga Ganelon zdradza Rolanda, wyjawia Saracenom, że to dzięki jego pasierbowi Karol wygrywa wszystkie bitwy i że bez niego cesarz wycofa się z Hiszpanii. Ukryta intryga polega na tym, że na skutek interwencji Ganelona Roland ma się znaleźć w tylnej straży, którą najłatwiej Będzie zaatakować Saracenom i zabić rycerza. Plan zdrady powodzi się i 20 tysięcy rycerzy króla musi stoczyć bitwę z ogromną 100 tyś armią Marsyla. WALKAPoddani cesarza są waleczni, silni, zręczni, odważni. Dzielnie bronią się przed przewyższającym ich liczebnie wrogiem, ale wynik bitwy jest przesądzony. Cała straż Karola zostaje wybita przez pogan, Jako ostatni umiera Roland, nie zabijają go jednak słudzy Marsyla, ale wyczerpanie i poniesione w ciągu całej bitwy z armią przybywają na miejsce walki za późno, przysięga pomścić Rolanda i resztę poległych. Zarządza ostateczny atak na Sareconów, pieśń kończy się Triumfem Karola i nawróceniem pogan, cesarz pomścił zabitych, ukarał zdrajcę Ganelona śmiercią, udowodnił waleczność i wielkość Francji, a przede wszystkim pokazał wielkość i siłę wiary chrześcijańskiej. IDELANY RYCERZ -ROLANDWierny bezgranicznie oddany władcy (jest jego siostrzeńcem)odwagamęstwosilnywalecznypotrafi w pojedynkę potykac potyczki z liczniejszym przeciwnikiemgotów poświęcić swoje życie dla wiary i krajuduma, honor-kiedy do rycerzy Karola zbliżyła się ogromna armia saracenów druh i przyjaciel Rolandadoradza wezwać na pomoc resztę armii, jednak honor nie pozwolił mu się na to zgodzić. Roland wiedział, że osadzenie go w tylnej straży to zasadzka na jego życie mimo to nie bał się i podjął wyzwanie. Jego atrybuty to miecz iMieczowi jest poswiecony dokładny opis kiedy Roland jest bliski śmierci i chce go zniszczyć żeby nie dostał się w nie powołane ręce. Roland uderza w kamienna skałę, miecz nie zgrzyta, nie szczerbi się. Pytanie Odpowiedź Autor: rozpocznij naukę Nieznany. Badacze skłaniają się w kierunku autorstwa Turolda z Fecamp, opata Malmesbury’ego lub Turolda z Evermeux. Rodzaj literacki: rozpocznij naukę epika. Gatunek literacki: rozpocznij naukę poemat, zwany francuskim eposem narodowym. Bohaterowie pierwszoplanowi to: rozpocznij naukę Roland, jego przyjaciel Oliwier, wuj i król Francji Karol Wielki Bohaterowie drugoplanowi: rozpocznij naukę Oda (ukochana tytułowego bohatera), zdrajca Ganelon, francuskie rycerstwo, Saraceni. Czas i miejsce akcji: rozpocznij naukę akcja rozgrywa się w 778 roku, w wąwozie Roncevau w Hiszpanii. Wzorce osobowe: rozpocznij naukę ideał średniowiecznego rycerza (Roland) oraz władcy (Karol Wielki). Temat: rozpocznij naukę szerzenie chrześcijaństwa, wojna, zdrada, przyjaźń, miłość do kobiety i ojczyzny. Kompozycja: rozpocznij naukę przejrzysty, konsekwentny i logiczny utwór składa się z 291 lais (laisse). Pisany jest dziesięciozgłoskowymi wersami. Można go podzielić na takie części, jak: ekspozycja, cztery części oraz zakończenie. Geneza „Pieśń o Rolandzie” powstała na przełomie XI/XII wieku, a więc po około trzystu latach od historycznych wydarzeń, jakie opisuje. Fakty historyczne są w niej potraktowane dość swobodnie, gdyż obok historycznych postaci, występuje szereg fikcyjnych, losy tych rzeczywistych nie pokrywają się z wiadomościami znanymi z kronik, a i szczegółowa topografia uwzględniona w utworze mija się z realiami. Badacze literatury próbowali dociec, w jakich okolicznościach i w jakim celu powstała „Pieśń...”. Doprowadziło to do powstania kilku niezależnych teorii. Romantycy byli przekonani, że „Pieśń o Rolandzie” istniała pierwotnie jako wytwór kultury ludowej, który utrwalił się w tradycji ustnej i następnie został spisany. Epos miałby więc kształtować się stopniowo po wydarzeniach z przełomu VIII/IX wieku, aż do czasu jego spisania na przełomie XI/XII wieku. Wybitny mediewista francuski Joseph Bédier wysunął zupełnie odmienną hipotezę, wedle której „Pieśń o Rolandzie” miała powstać dopiero w XI wieku, na skutek zapotrzebowania na tego typu literaturę w dobie krucjat. W powstaniu dzieła udział mogli mieć zarówno kronikarze, jak i wędrowni żonglerzy oraz klerkowie. Późniejsi badacze problemu podzielili się na dwa obozy, z których jeden, nazwany „indywidualistycznym”, rozwijał koncepcję Bédiera, drugi, „tradycjonalistyczny” upierał się przy ustaleniach wcześniejszych na temat genezy dzieła. Z braku dokładniejszych danych nie ma możliwości ustalenia, która z koncepcji jest tą właściwą. Czas i miejsce akcji Akcja utworu rozgrywa się w czasach panowania Karola Wielkiego, pod koniec VIII wieku. Główny wątek eposu, związany z porażką wojsk straży tylnej Karola Wielkiego w wąwozie w Pirenejach, miał miejsce w 778 roku. Pozostałe sceny rozgrywają w Saragossie oraz Akwizgranie. Motywy Wśród najbardziej wyrazistych i interesujących motywów wymienić należy: motyw zdrady, motyw partnerstwa oraz motyw rycerskiej śmierci. Pierwszy z nich realizowany jest przez postawę Ganelona, który w akcie zemsty na Rolandzie, wydaje tylną straż wojska Franków Saracenom, skutkiem czego wszyscy oni giną w walce. Motyw partnerstwa wiąże się z funkcjonowaniem zwyczaju dobierania się w pary słynnych rycerzy (dwunastu parów). Najdzielniejszymi i najsłynniejszymi parami byli Roland i Oliwier. Gdy ten drugi umiera od ciosu mieczem, Roland wygłasza długą, pełną żalu mowę pożegnalną z partnerem i z wrażenia traci przytomność. Motyw rycerskiej śmierci unaocznia nam scena odejścia Rolanda wprost do nieba w orszaku anielskim. Tuż przed śmiercią, by dobrze się do niej przygotować, Roland błaga Boga o przebaczenie grzechów, bijąc się w pierś. Umiera on z twarzą zwycięsko skierowaną w stronę odjeżdżających Saracenów. Interpretacja „Pieśń o Rolandzie” jest tekstem o charakterze epickim, przypominającym starożytne i średniowieczne eposy. Jednocześnie jednak był on przeznaczony do wykonania ustnego, śpiewanego, dlatego też wyraźnie zarysowane są w nim cechy liryki - przede wszystkim bardzo regularny, rytmiczny i rymowany wiersz (w polskim przekładzie niestety nie można zaobserwować tych zależności). Badacze „Pieśni o Rolandzie”, których rozważania interpretacyjne zebrała Anna Drzewicka, podkreślają niezwykły talent nieznanego autora eposu. Tekst bowiem odznacza się niezwykłym uporządkowaniem strukturalnym. W całości podzielony jest na 291 lais (nieregularnych zwrotek), które tematycznie da się podzielić na cztery obszary: pierwszy - związany ze zdradą Ganelona, drugi - dotyczący bitwy tylnej straży z Saracenami, trzeci - podejmujący temat odwetu Karola Wielkiego i wygranej z emirem oraz czwarty - obejmujący sąd nad Ganelonem. Punktem kulminacyjnym jest śmierć Rolanda. Interesujące są powtórzenia niemal całych lais przy użyciu odmiennych sformułowań (np. nakłanianie Rolanda do zadęcia w róg przez Oliwiera), a także paralele, jak ta z udziałem Rolanda i Ganelona, gdy oboje wskazują na siebie nawzajem jako wykonawców niebezpiecznych w realizacji zadań. Co również jest podkreślane w rozważaniach nad „Pieśnią o Rolandzie”, to kreacja wyjątkowo skomplikowanych psychologicznie postaci. Z jednej strony brakuje w tekście rozbudowanych opisów przeżyć wewnętrznych, jednak reakcje i słowa bohaterów w odpowiedzi na pewne sytuacje wskazują na skomplikowane typy osobowościowe (np. Roland i Ganelon). Bohaterowie Charakterystyka Rolanda Rolanda poznajemy jako nad wyraz mężnego rycerza, ulubieńca Karola Wielkiego. Król kilkakrotnie okazuje wyjątkową troskę o Rolanda, między innymi nie pozwalając mu ruszyć z poselstwem do Saracenów i ubolewając nad tym, że będzie on dowodził wojskom tylnej straży. Ilość wymienionych w tekście miast, zajętych rzekomo przez Rolanda w służbie Karolowi Wielkiemu, tłumaczy przywiązanie władcy dla rycerza. Nieznany jest nam Roland w sytuacjach pozamilitarnych, dlatego jego wygląd również kojarzymy z rycerską zbroją i orężem: Przez wąwozy hiszpańskie jedzie Roland na Wejlantyfie, swym rączym rumaku. Przybrał się w zbroję, która go pięknie zdobi. Jedzie mężny baron, potrząsając włócznią. Do nieba obraca ostrze; do żeleźca przymocował proporzec, całkowicie biały; frędzle biją mu o ręce. Szlachetne jest jego ciało, twarz jasna i roześmiana. Roland jest szanowanym i lubianym człowiekiem, a jednak jego charakter nie jest pozbawiony wad. Największą jego przywarą jest duma i porywczość. To one popychają go do nierozważnych czynów i stanowią ostatecznie przyczynę jego konfliktu z Ganelonem oraz śmierci. Ponieważ jednak Roland był mężnym rycerzem i gorliwym chrześcijaninem, jego dusza została w momencie śmierci natychmiast wzięta do nieba. Opis Ganelona Ganelon to czarny charakter „Pieśni o Rolandzie”. Jest mężnym i dumnym rycerzem, ojczymem Rolanda i gdy ten wskazuje go jako idealną osobę na posła do króla Saracenów, Ganelon przysięga mu zemstę. Jest w swym postanowieniu zawzięty i nie cofnie się przed niczym. W tym celu wchodzi w układ z królem Marsylem i wydaje mu Rolanda, wraz z całym jego wojskiem. W zamian za to zostaje przez saraceńskiego króla hojnie obdarowany. Gdy na końcu jego wina zostaje dowiedziona i staje przed sądem, stwierdza, że miał prawo zemścić się na Rolandzie za jego złośliwość i zniewagę. Poznajemy więc Ganelona z jednej strony jako odważnego rycerza, posłusznego królowi (wszak posłusznie wykonuje powierzoną mu powinność), z drugiej jednak jako zdrajcę, człowieka zawziętego i złośliwego. Dla wyrównania prywatnych zatargów nie waha się narażać swych rodaków i skazywać ich na pewną śmierć. Jego postępowanie zostanie więc surowo ukarane, gdyż zostanie on rozerwany przez pędzące konie. Opis Karola Wielkiego Karol Wielki to roztropny władca. Jest szanowany przez swych podwładnych, ale też i sam ich szanuje. Troszczy się o dobro tych rycerzy, którzy zasłynęli w walce (dwunastu parów) i nie wystawia ich na ryzyko śmierci bez potrzeby. Gdy jednak zostają oni w tylnej straży, płacze i drży w trosce o nich, co świadczy o jego wyjątkowej wrażliwości. W najważniejszych kwestiach Karol Wielki nie podejmuje autorytarnych decyzji, lecz zwołuje swoich wasali i własne decyzje uzależnia od ich stanowiska. Tak dzieje się między innymi w związku z osądem Ganelona. Scena ta jest przy okazji przykładem jego bezwzględnej sprawiedliwości, która nakazuje mu, za przyzwoleniem ogółu, wydać polecenie stracenia w okrutny sposób Ganelona. Karolowi Wielkiemu towarzyszy wciąż postać archanioła Gabriela, który w kluczowych momentach odwiedza króla Franków i podpowiada mu, co powinien zrobić. Król miewa też prorocze sny. Poznajemy go jako starca z siwą brodą, który ma około dwustu lat życia. To wszystko sprawia, że Karol Wielki jest postacią na wpół mityczną. Opis Oliwiera Charakter Oliwiera opisuje bardzo precyzyjnie autor eposu w kilku zdaniach porównujących go z Rolandem: Roland jest mężny, a Oliwier roztropny; obaj mężowie wspaniałego serca. Skoro są na koniu i pod bronią, nigdy ze strachu przed śmiercią nie umkną się od bitwy. Tędzy to są hrabiowie, a słowa ich są harde. Widzimy więc, że Oliwier jako rycerz w niczym nie ustępuje Rolandowi. Jest jego wiernym towarzyszem i tak samo jak on odznacza się odwagą i zacięciem do walki. Udowadnia to zresztą w trakcie bitwy z Saracenami. Dysponuje jednak znacznie większą rozwagą od Rolanda i gdy spostrzega na horyzoncie wojska Saracenów, namawia Rolanda do wezwania króla. W trakcie bitwy nie omieszka zresztą przyjacielowi wypomnieć, że tego nie zrobił, co świadczy również o jego niepokornym charakterze. Opis innych bohaterów Wśród innych postaci występujących w eposie na szczególną uwagę zasługują arcybiskup Turpin, król Marsyl oraz jego żona Bramimonda. Arcybiskup Turpin jest postacią wyjątkowo barwną. Jest on z jednej strony przedstawicielem duchowieństwa, z drugiej dzielnym rycerzem. Obie te role wypełnia z największym poświęceniem. Gdy dochodzi do bitwy z Saracenami, wypełnia najpierw swą kapłańską posługę, udzielając rozgrzeszenia i błogosławieństwa rycerzom, następnie zaś chwyta za miecz i walczy do ostatniej kropli krwi. Nawet, gdy jest już śmiertelnie ranny, w imię walki z niewiernymi, tnie mieczem Saracenów. Król Marsyl to bardzo nieprzewidywalna postać. Typ oszusta, chętnie zwodzi Karola Wielkiego i zamiast wytoczyć mu otwartą walkę, sięga podstępów, by osłabić potężną armię wroga. Chętnie wchodzi w układ z Ganelonem. Niechęć francuskich rycerzy do pełnienia roli posłańca do króla Marsyla pokazuje, jak okrutny był to człowiek. Nawet posłów nie oszczędzał, ścinając im głowy, gdy tylko rzekli słowo niemiłe dla jego uszu. Gdy ponosi klęskę, przeklina swych bogów, co dowodzi jego niekonsekwentnej religijności. Jako wojownik odznacza się jednak ogromną walecznością. Ostatecznie Marsyl umiera na wieść o śmierci emira. Żona Marsyla, Bramimonda, jest jedną z dwóch postaci kobiecych (obok Ody), występujących w utworze. Towarzyszy ona swojemu mężowi w sukcesach i porażkach, rzewnie opłakując te drugie. Jest bardzo oddaną żoną i matką. W ostatnich wersach eposu dowiadujemy się, że Bramimonda, zabrana przez Karola Wielkiego jako branka do Akwizgranu, zaczęła zgłębiać prawdy wiary chrześcijańskiej i przyjęła chrzest, na którym otrzymała imię Julianna. Rozwiń więcej

pieśń o rolandzie opracowanie do matury